Het einde in Australie in zicht

Woensdag 14 maart gebruiken we om de koffers te pakken en lekker van de zon te genieten. Plannen maken voor ons verblijf in Kuala Lumpur.
Donderdag 15 maart gaan we nog een keer de stad in met de bus. Nog een laatste keer op Federation Square , lekker in de zon. Misschien even internetten en onze weblog bijwerken.
Vrijdag 16 maart moeten we in totaal 13 kilometer rijden naar Apollo, vervolgens de camper leeg halen, inleveren en de administratieve afhandeling doen. Daarna brengen ze ons dan naar Melbourne Tullamarine waar onze vlucht geplanned staat voor 15:30 uur.
We komen volgens planning om 20:30 aan in Kuala Lumpur (vluchtduur 9 uur) en dan zien we weer verder.

Dinsdag 13 maart 2007.
Omdat we gisteren zoveel kilometers hebben gemaakt moeten we vandaag nog maar ca 200 kilometer. Dit betekent dan ook dat we om ca 11:30 uur bij Apollo aan de deur staan om alvast onze koffers op te halen. We hebben nu nog twee volle dagen om de kofferpuzzel (wat gaat waar) op te lossen.
Om 12:15 uur zijn we op de camping in Melbourne. Het weer is weer fantastisch. Blauwe luchten, volop zon en toch merk je s’ochtends en s’avonds dat de herfst er aankomt. Het koelt avond en nacht hard af.
Gisteren viel mijn oog op de kilometerstand bij het begin (zijnde 158867) en nu aan het eind staat hij op 172966. Dit betekent dus dat we in totaal 14099 kilometer hebben afgelegd. Gelukkig was het aantal kilometers niet van belang voor de prijs. Oorspronkelijk had ik gedacht zo’n kleine 9000 kilometer te moeten rijden. Dat is dus wel wat meer geworden.

Maandag 12 maart 2007.
We vertrekken al vroeg want we willen vandaag kilometers maken richting Melbourne.
Via de Barton Highway bereiken we na ca 60 kilometer weer de vertrouwde Hume Highway. Volgens ons de mooiste highway van Australie, althans als je kijkt door de ogen van een chauffeur (voor het grootste deel 4 baans).
Als we Victoria binnen rijden wordt ons verzocht (via borden langs de weg) om ons fruit in bakken langs de weg te dumpen. Dit alles omdat een stukje van ca 10 kilometer verklaart is tot “Fruit Fly Free Zone”. An me hoela we rijden gewoon door. De Aussie die dit verzonnen heeft moet maar in een glass house gaan wonen.

Als we de camping op rijden in Benalla (na ruim 460 kilometer) merken we dat we wat verzadigd beginnen te raken. We hebben geen zin meer om het dorp te bekijken en genieten lekker van een glaasje wijn in de zon.
Morgen hopen we in Melbourne aan te komen.